زنگ خطر برای «هنر هفتم»؟

رضا کیانی به ایسنا گفت: آیا این می‌تواند زنگ خطری برای کم‌رنگ شدن جایگاه «هنر هفتم» در میان افکار عمومی و حذف «سینما رفتن» از برنامه زندگی آحاد جامعه باشد؟

وی خاطرنشان کرد: توجه مردم به سینمای ایران، حساسیت به کیفیت آثار و علاقه‌مندی و لذت بردن از تماشای فیلم، چه از زاویه تفکر و یا از نظر تفریح، قابل احترام و حایز اهمیت است و باید درصدد تقویت پیوند میان عامه جامعه با هنر هفتم به گونه‌ای صحیح و عالمانه و عاری از نگرش‌های عام‌گرایانه بود.

عضو کانون منتقد تئاتر ایران معتقد است: از حیث مخاطب‌شناسی در قیاس با تئاتر و تلویزیون، «سینما» رسانه‌ای بینابینی است؛ بدین معنا که نه آنچنان مانند تلویزیون دارای گستره وسیعی از مخاطبان است و نه می‌توان محدودیت مخاطبان تئاتر را در کنار مشتاقان به سینما قرار داد. بنابراین بین این دو رسانه قرار دارد.

کیانی عنوان کرد: اما به راستی برای نزدیک‌تر شدن به ریشه رکود استقبال از سینما (تاکید می‌کنم نزدیک‌تر شدن چراکه نمی‌توان به طور قطع و یقین در چنین مواردی حکم صادر کرد) به نظر شما بهتر است بر کدامیک از این دلایل احتمالی متمرکز شد؛ هراس از اپیدمی کرونا؟ افزایش هزینه بلیت؟ رشد سریال‌ها و اکران آنلاین در شبکه‌های خانگی؟ در نظر گرفتن کیفیت فیلم‌های در حال اکران؟ درگیر شدن با مشغله سفرهای نوروزی؟ و یا سایر مواردی که از ذهن حقیر یحتمل دور باشد