فساد در فوتبال با اصرار خانواده‌ها

مجید باقری‌نیا در گفت‌وگو با ایسنا، درباره استعدادیابی در فوتبال، اظهارکرد: استعداد یک توانایی خدادادی و ذاتی است که فرد در شرایط وجود امکانات می‌تواند آن را از خود بروز دهد. متاسفانه خیلی از استعدادهای خوزستانی حتی برای معاش روزانه نیز مشکل دارند و نمی‌توانند حتی به زمین تمرین تیم‌های مطرح استان از جمله فولاد بروند و من این تجربه را زمانی که در آموزش و پرورش و در محله‌های پایین شهر اهواز از جمله حصیرآباد بودم، به دست آوردم. همیشه به دوستان و مربیان جوان‌تر می‌گویم که به مدارس رفته تا ببینید استعداد فوتبال چیست. در استان ما استعدادی که جامعه بتواند شاهد بروز و نمایان شدن آن باشد، بسیار زیاد است.

تاثیر محدود شدن زمین‌های خاکی در استعدادیابی

وی در خصوص چگونگی و راهکار مناسب برای توسعه استعدادیابی در خوزستان، گفت: پروسه استعدادیابی در همه جای دنیا یکسان و مشخص است، ضمن این‌که پرورش استعداد یک روند استاندارد دارد و برای هر رده سنی دارای یک شیوه مشخص است. اولین مکانی‌هایی که می‌توان جهت استعدادیابی به آن‌ها مراجعه کرد، مدارس هستند که متاسفانه سال‌ها است دیگر این اتفاق در مدارس نمی‌افتد و شاهد مسابقات بین مدارس نیستیم. یکی دیگر از مکان‌های استعدادیابی، زمین‌های خاکی و مسابقات محلات هستند که آن‌ها نیز خیلی محدود شده‌اند.

مشخصه‌های یک استعدادیاب

سرمربی سابق تیم فوتبال استقلال خوزستان درباره مشخصه‌های یک استعدادیاب، عنوان کرد: نیاز نیست حتما شخص استعدادیاب فوتبالیست باشد اما نیاز است که بداند قواره و فاکتورهای یک فوتبالیست خوب چه چیزهای هستند و باید تفاوت و توانایی‌ بازیکن‌ها را در رده‌های سنی بشناسد. مثلا یک بازیکن ۷ یا ۸ ساله فاکتورهایش با یک بازیکن ۲۰ ساله متفاوت است. در واقع استعدادیاب باید از یک دید مناسب و اطلاعات خوب و به‌روز برخوردار باشد. او همچنین باید بداند استعداد خوب در کجا پیدا می‌شود.

وی در خصوص الگوهای استعدادیابی فوتبالی در خارج از ایران نیز عنوان کرد: حدودا هفت یا هشت سال پیش تجربه اقامت ۲ هفته‌ای در باشگاه کروزیرو کشور برزیل در کمپ ۱۵ تا ۱۹ ساله‌ها را داشتم. سوال اولی که از مدیر آن کمپ فوتبالی پرسیده شد، این بود که نحوه استعدادیابی شما چگونه است و پاسخ این بود که در سال گذشته از ۲۴ هزار و ۵۰۰ نفر در رده سنی ۷ تا ۱۰ سال در سراسر برزیل تست گرفته شده و آن‌ها را مورد بررسی قرار دادیم تا توانستیم افراد مورد نظر را انتخاب کنیم. در کمپ کروزیرو، بازیکنان رده سنی ۱۰ تا ۱۴ سال آکادمی مجزا داشتند و بازیکنان ۱۵ تا ۱۹ سال هم در کمپی جداگانه تمرین و رشد می‌کردند.

خلاصه استعدادیابی خوزستان تنها در چند مدرسه فوتبال

باقری‌نیا درباره وضعیت استعدادیابی در خوزستان، افزود: استعدادیابی در خوزستان به ۱۴ تا ۱۵ مدرسه فوتبال مربوط می‌شود اما نکته مهم این است که حضور در مدرسه فوتبال مختص اشخاصی است که توانایی تامین هزینه‌های مربوطه را دارند و به همین دلیل نیز طبیعتا عده‌ای از این چرخه خارج می‌شوند. باید توجه داشت که به دلیل نبود شرایط اقتصادی مناسب، در خوشبینانه‌ترین حالت ۵۰ درصد بچه‌ها بتوانند در مدارس فوتبال حضور پیدا کنند و در حقیقت این میزان حدود ۱۰ درصد است. اما سوال اینجا است که در این مدارس فوتبال چقدر شرایط مهیا و مفید است و آیا اصلا کسانی که در مدرسه فوتبال ثبت‌نام می‌کنند استعداد واقعی محسوب می‌شوند یا خیر؟

وجود تنگنای فضای آموزشی

وی درباره تاثیر تکنولوژی بر فرزندان نسل جدید، گفت: ابتدا وظیفه ما فراهم کردن شرایط مناسب جهت رشد فرزندان‌مان است. در زمان‌های قدیم تیم‌های محلاتی بودند که در چند زمین در مرکز شهر تمرین می‌کردند اما با وجود این‌که اکنون شرایط تغییر کرده ولی متاسفانه امکانات لازم نیز در اختیار جوانان نیست؛ حتی یک کوچه رها یا یک تکه زمین خالی برای تمرین فوتبال. البته شهرداری ۱۰ تا ۲۰ زمین چمن مصنوعی در شهر اهواز ایجاد کرده است اما مگر این زمین‌ها جوابگوی چند نفر هستند؟ دنیا در کنار پیشرفت تکنولوژی و تغییر سبک زندگی، تدابیری هم جهت برطرف کردن نیاز ورزشی جوانان اندیشیده است ولی ما چه کار کردیم؟ در واقع هیچ کاری نکرده‌ایم و فرزندان ما در تنگنای فضای آموزشی هستند و به همین دلیل به پلی‌استیشن و بازی‌های خانگی روی آورده‌اند.

مازندران جایگزین خوزستان در فوتبال

این پیشکسوت فوتبال خاطرنشان‌کرد: اکنون مازندران جای خوزستان را در فوتبال ایران گرفته است و دلیل پیشرفت آن‌ها نیز داشتن امکانات ورزشی مناسب است. در همه جای مازندران، زمین فوتبال، والیبال و … وجود دارد.

وی افزود: در حال حاضر مربی‌ها و اشخاص نمی‌توانند مشکلات استعدادیابی را برطرف کنند زیرا هزینه‌ها بسیار بالا رفته‌اند و به صورت انفرادی نمی‌توان کاری کرد. به هر حال اداره‌کل ورزش و جوانان خوزستان متولی ورزش است، ضمن این‌که شهرداری نیز در کنار ورزش است. اما از آن‌جایی که ردیف بودجه ورزش برای همه سازمان‌ها و ادارات وجود دارد، به عنوان مثال آیا از مجتمع‌های ورزشی سازمان آب و برق یا غیره استفاده‌ای می‌شود؟ آیا شرایط ورزش در این ارگان‌ها مثل گذشته است؟ متاسفانه باید بگویم در زمین‌هایی مثل نیروی اهواز که زمانی خیلی از بازیکنان این شهر و استان در آن تربیت می‌شدند، در حال حاضر حیوانات تردد می‌کنند. متاسفانه مسئولان ما به اشتباه می‌گویند فقط کار، اما تربیت جامعه را فراموش کرده‌اند و این‌که چه بلایی بر سر جوانان  خواهد آمد، موضوعی بی‌اهمیت است.

حضور غیربومی‌ها در خوزستان برخلاف رسم گذشته

باقری‌نیا با بیان این‌که در گذشته رسم نبود بازیکن از خارج استان برای بازی در تیم‌هایمان بیاوریم، ادامه داد: در گذشته به راحتی می‌توانستیم برای یک بازیکن کار فراهم کنیم تا از او حمایت شود و بتواند با تمرکز، تمرین و رشد فوتبالی داشته باشد و با این شیوه می‌توانستیم از استعدادهای خودمان استفاده کنیم اما اکنون شاهد حضور غیربومی‌ها در فوتبال هستیم.

طراحی مسیر بدبختی

وی درباره نقش خانواده‌ها در بحث استعدادیابی نیز گفت: لطفا خانواده‌ها اصرار به فوتبالیست شدن فرزندان‌شان نداشته باشند. متاسفانه بیشتر خانواده‌ها برای فرزندان‌شان یک مسیر طراحی می‌کنند که انتهای آن بدبختی است. به این معنا که فرزند را مجبور به تحصیل در رشته‌ای می کنند که خودشان دوست دارند اما استعداد و علاقه فرزند در رشته دیگری است که این کار دلیلی می‌شود تا تحصیلات فرزندشان به سرانجام نرسد.

آغاز فساد در فوتبال پایه با اصرار خانواده‌ها

این پیشکسوت فوتبال عنوان کرد: متاسفانه شاهد پرداخت پول اضافی از سوی خانواده‌ها به مربیان برای بودن فرزندان در فوتبال هستیم که این موضوع را در مسابقات جوانان، امیدها و لیگ برتر می‌بینیم که صدای همه را درآورده است. خانواده‌ها با پرداخت چنین پول‌هایی در این فساد نقش بسزایی دارند و در این میان، حق اشخاصی که توانایی فنی دارند اما توانایی مالی ندارند، ضایع می‌شود و از طرفی دیگر با این کار موجب تقویت فساد خواهند شد. متاسفانه خانواده‌ها با دخالت، اصرار و پرداخت پول برای فوتبالیست شدن فرزندان‌شان، باعث شروع فساد در فوتبال پایه هستند. نکته قابل توجه این است که خانواده‌ها بدانند بچه‌هایی که با پول وارد فوتبال می‌شوند، دائما مورد شماتت و سرکوفت همبازی‌های خود قرار می‌گیرند و اصلا احساس راحتی ندارند که این اتفاق نیز موجب سرخوردگی فرزندشان خواهد شد. پس بگذاریم فرزندان‌مان در رشته‌ای که علاقه دارند فعالیت کنند و ما فقط حامی و همراه آن‌ها باشیم.